Ана рәхмәте.

         Рөстәмнең әнисе эшли. Бүген ул эштән соңрак кайтты. Әнисе, капканы ача-ача:

- Иртән өйдәге эшләрне карарга өлгермәгән идем, хәзер тагын соңга калдым, - дип сөйләнеп керде. Өйгә кергәч аптырап калды һәм улына карады. - Улым, идәнне кем юды? Әллә апаң килдеме? - дип сорады.

- Юк, беркем дә килмәде, мин үзем юдым, - диде Рөстәм.

- Син юдыңмы? - Аннан әнисе өстәп куйды: - Ә сиңа идән юарга кем кушты?

- Беркем дә кушмады. Үзем тоттым да юдым.

Әнисе аның алсу битләреннән үпте.

- Менә рәхмәт! Менә рәхмәт, улым! - диде ул. (Әхтәм Ихсан.)

Сүзлек эше:

Соңрак кайтты - вернулась позже,

соң - поздно,

капканы ача-ача - открывая калитку,

аптырап калды - удивилась,

ю - помой,

сорады - спросила,

өстәп куйды - добавила,

кушты - велел,

тоттым да юдым - взял и помыл,

алсу битләр - здесь: розовые шечки.